Taal
NL | FR

Het verhaal van Peter

Peter deelt met ons hoe hij heeft geleerd dat zijn sociale leven er niet onder hoeft te lijden.

IK REALISEERDE MIJ DAT IK IETS MOEST DOEN

Peter , 58

Wat kan ik zeggen? Ik was altijd een erg gezellige vent die hield van een volle agenda wanneer ik niet aan het werk was. Maar toen ik mij realiseerde dat ik leed aan ongewenst , dacht ik dat ik mijn sociale contacten moest opgeven.

Ik doe niet elke dag iets heel bijzonders, maar ik hou ervan om nieuwe restaurants uit te proberen of om simpelweg met mijn vrienden op café een pintje te drinken.
 
Helaas kon ik mijzelf niet goed vermaken in het bijzijn van anderen omdat ik constant aan het denken was of ik naar het toilet moest. Wat als de toiletten erg ver weg waren en wat als er een rij stond als ik er eindelijk was?
 
Ik begon smoesjes te verzinnen om maar niet langs te hoeven komen in de kroeg of verre afspraken van huis. Ik wilde geen olie op het vuur gooien door te drinken en ik wist niet zeker of ik het in kon houden tot ik een toilet had gevonden als deze te ver weg was. Uiteindelijk probeerde ik om dagelijks minder water te drinken zodat ik niet zoveel hoefde te plassen, maar dit leidde slechts tot hoofdpijn.
 
Ik realiseerde me dat ongewenst een ongemakkelijker probleem was dan ik toe durfde te geven. Op een dag gebeurde er iets onderweg van werk naar huis. Ik kreeg een vreemd gevoel en voelde mijn broek nat worden. Gelukkig was ik net uit de auto gestapt en was ik slechts op enkele minuten afstand van huis waar ik mij kon omkleden. Hierna was ik niet meer zo gericht op het ontmoeten van mensen buiten mijn huis. Wat als hetzelfde nog een keer zou gebeuren? Ik miste de sociale ontmoetingen met mijn vrienden en het ontdekken van nieuwe plekken.
 
Met wie zou ik hierover kunnen praten? Met mijn maten absoluut niet. Een vriend van het werk? Ik denk het niet. Mijn zoon leidt een druk leven en dit probleem was niet ernstig genoeg om hem ermee op te zadelen. En ik zou ook niet weten hoe ik dit zou moeten vertellen.
 
Maar ik realiseerde mij dat ik iets moest doen. Daarom begon ik te zoeken op het internet. Ik kwam op een site terecht waar ze praatten over het gebruik van 'bescherming' en het bleek dat er veel verschillende soorten beschermers bestonden die ik kon gebruiken. Dat heb ik nooit geweten! Het voelde alsof ik de jackpot had gewonnen en ik bestelde er een paar uit een online winkel. Het mooiste is dat het werkte!
 
Nu kan ik weer helemaal mijzelf zijn. Ik kijk altijd waar de toiletten zijn en ik probeer een tafel te regelen die dicht bij het toilet is als ik ergens nieuw ben. En ik draag beschermend ondergoed, met een extra set in mijn tas. Beter het zekere voor het onzekere nemen is hierbij de oplossing. Het mooiste is dat ik helemaal vergeet dat ik het ondergoed draag. Het voelt alsof ik normaal ondergoed draag en ik kan mij richten op belangrijke dingen. Zoals wat voor drinken ik bij mijn eten kan bestellen.